29.5.07

Εξερεύνηση


Ψες το μεσημεράκι, έχουμε αράξει στον καναπέ με τον Απόλλων, απολαμβάνουμε τη βροχή και κερδίζω στο τάβλι (χα!), κι έρχονται τα παιδιά απ’ το σπίτι.
-Πάμε για εξερεύνηση στη σπηλιά, σηκωθείτε!
Εντάξει...λέγαμε ότι θα πάμε κάποια στιγμή, αλλά εχθές έβρεχε πολύ.
-Ελα μωρέ..τι θα πάθουμε;
Εξοπλιστήκαμε με φακούς και νερό και ξεκινήσαμε.
Σε ένα τεταρτάκι ήμασταν μέσα σε ένα αυτοκίνητο 3 κορίτσια, 3 αγόρια και ένας σκύλος ( η Ζούλα) και κατευθυνόμασταν προς τη σπηλιά.

Φτάνουμε κι αρχίζουμε να ψάχνουμε για το άνοιγμα. Αυτή τη σπηλιά την είχαν ανακαλύψει τυχαία τα 2 απο τα αγόρια της παρέας. Καθοδήγησαν και τελικά φτάσαμε.
Για να δώσω μια λίγο πιο ολοκληρωμένη εικόνα, δεν επρόκειτο ακριβώς για σπηλιά.
Μάλλον ήταν κάτι σαν στοά. Είναι υπόγεια, κάτω απ’ το βουνό και με αρκετό βάθος.

Όλα ήταν πολύ υγρά εκεί μέσα και μύριζε έντονα υγρασία. Αλλά το καλύτερο ήταν κάτι τεράστιες αράχνες που είδαμε. Εγώ δεν είχα ξαναδεί απο τόσο κοντά.
Και οι ιστοί τους... αυτοί κι αν ήταν τεράστιοι!

Στην αρχή μόλις μπήκαμε απ’το άνοιγμα, έπρεπε να πηδήξουμε ένα τοίχο γύρω στο 1,5 μέτρο. Προχωρήσαμε προς τα μέσα και εκεί υπήρχε ακόμη ένας τοίχος που έπρεπε να ανέβουμε, περίπου 2 μέτρα. Στη συνέχεια μια μικρή απόσταση έρποντας που έβγαζε σε μια τρύπα όπου έστω μπορούσαμε να είμαστε καθιστοί.
Αφού φτάσαμε όλοι ως εκεί, πέρασε μπροστά ο Απόλλωνας και μας είπε να περιμένουμε.
Άρχισε να κατεβαίνει, για να δει αν είναι στέρεο το έδαφος και τα βράχια που κρέμονταν απο πάνω μας, ώστε να κατέβουμε όλοι με ασφάλεια.

Η φωνή του ακουγόταν από όλο και πιο χαμηλά.
- Παιδιά, εδώ πρέπει να έρθουμε με σκοινιά για να κατέβουμε.
Αλλά καλύτερα ούτε καν αυτό. Το χώμα είναι πολύ μαλακό, και οι πέτρες καθόλου στέρεες.
Το φως απ’ τον φακό του δεν φαινόταν καθόλου. Μια ανησυχία την ένιωσα, για να πώ την αλήθεια. Ανάβει ένα απ’ τα παιδιά τον φακό απο πάνω μας και καθόμασταν κάτω απο έναν τεράστιο βράχο.
Κι εκεί αρχίζουν οι υποθέσεις.
-Για σκέψου να κάνει τώρα έναν σεισμό.
-Για σκέψου να γίνει μια κατολίσθηση.
-Για σκέψου να κλείσει το άνοιγμα.
Κι εκεί που λέμε τέτοια, σε κάποια φάση δεν μιλάει κανείς και ακούμε απο πάνω, απ’ το έδαφος έναν ήχο ... επαναλαμβανόμενο και καθαρό.

Ωχ..νατες οι υποθέσεις!
Ντουκ, ντουκ, ντούκ...
-Τι είναι αυτό ρε παιδιά;
Ντουκ ντουκ ντουκ...
-Για σταματήστε.
Κι εκεί λύνεται το μυστήριο... ακούμε το γαύγισμα της Ζούλας.
Μας άκουγε να μιλάμε κάτω απ΄το έδαφος και μας έψαχνε.

Γύρισε και ο Απόλλων και αφού δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε γυρίσαμε πίσω.
Περπατήσαμε περιμετρικά το βουνό και βρήκαμε άλλες 2 στοές. Προχωρήσαμε και σε αυτές αλλά μέχρι ένα σημείο και πάλι.

Καταγράφτηκαν οι είσοδοι και θα ξαναπάμε.
Εβρεχε πολύ και δεν βοηθούσε την κατάσταση.Φοβηθήκαμε για κατολίσθηση.
Γυρίσαμε σπίτι, μούσκεμα.
Επαθα μια ψύξη απ’ την δεξιά μου πλευρά, αλλά άξιζε τον κόπο.

Τόσα χρόνια στο νησί δεν είχα ιδέα οτι υπήρχαν αυτά.
Έκανα και μια μαλακία βέβαια...ξέχασα να πάρω την ψηφιακή!
Αλλά σύντομα θα επανέλθω και με φωτογραφικό υλικό.

18 comments:

  1. ...γαμώ την κοινωνία μου
    θα πάω ν' ανεβώ σ' ένα βουνό
    και θα σας βλέπω όλους από ψηλά

    Θα βλέπω εσάς και τη μιζέρια σας
    αλλά δε θα σας έχω ανάγκη

    Γιατί είμαι ο Χουλκ....

    ReplyDelete
  2. Ζουλά σε μια,βρε, βάρκα
    μπήκα
    και στη σπηλιά του Δράκου
    βγήκα.
    Βλέπω τρεις , μαστουρωμένοι
    βρε, και στην άμμο, μωρέ,
    ξαπλωμένοι.
    Ήταν ο Μπάτης, βρε, κι ο
    ʼρτεμης
    βρε, και ο Στράτος, βρε, ο
    τεμπέλης.
    Βρε συ Στράτο, ε, βρε συ
    Στράτο,
    βρε σιάξε εν' ναργιλέ αφράτο.
    Να φουμάρει, βρε, το
    Μπαράκι,
    βρε, που 'ναι χρόνια, βρε,
    ντερβισάκι.
    Να φουμάρει, βρε, κι ο
    ʼρτεμης
    βρε, όπου πάει και το φέρνει.
    Μας φέρνει μαύρο από την
    Πόλη,
    βρε, και μασούρια είμαστε
    όλοι.
    Τουμπέκι απ' την Περσία,
    βρε, πίνει ο μάγκας με
    ησυχία.

    ReplyDelete
  3. kalh prospatheia

    ReplyDelete
  4. @an205
    Μια απάντηση για ολα ε;
    Καλημέρα :)

    @indiana jones
    Thnx mate.
    Κάποια μέρα θα γίνω σαν εσένα.

    ReplyDelete
  5. Δέν ξέρω πως τελειώνει το post, αλλά μετά την τόσο τρυφερή συνάντηση με τις αραχνούλες δεν ήθελα να προχωρήσω παρακάτω...Δεν μ' αρέσει να γίνομαι αδιάκριτος!
    Ελπίζω, να ζεις κι αν ανακαλύψατε κανέναν δεινόσαυρο θέλω την αποκλειστικότητα!
    καλημέρα...

    ReplyDelete
  6. @del
    Αχ ναι..οι αραχνούλες..οι γλυκιές μου!
    Θα σου φέρω μια δώρο μετά την επόμενη εξόρμηση.
    Θα σου κάνω δώρο και το κλουβί της.
    Χωράει σπίτι σου;..ε, ίσα-ίσα.
    Και η αποκλειστικότητα φυσικά δική σου.(αναγκαστικά...έχουμε άλλο δημοσιογράφο στο νησί?)
    ;) Καλημέρες

    ReplyDelete
  7. Ρε δε μας χέζεις κι'εσύ κι'οι αράχνες σου;
    Άντε απάντα σε κάνα μύνημα...

    ReplyDelete
  8. Πόσα κοινά μπορείς να βρεις με έναν μπλόγκερ;;;; Όχι πολλά πάντως!!! Παναγία μου!!!! Εγώ δεν θα το έκανα αυτό με ΤΙΠΟΤΑ!!!!!

    καλημέρααααααα!!!!

    (το σημείωσα αυτό με τον καφέ, θα γίνει σύντομα)

    ReplyDelete
  9. Αφησες το τάβλι για να τρέχεις στις σπηλιές;; Τσκ τσκ τσκ!

    Πλάκα κάνω! Κι εμένα μ'αρέσουν αυτά! Σε αντίθεση με τις αράχνες! Ιουουου!!

    ReplyDelete
  10. ma kala afhsate to tavli kai pigate gia pournaria?

    ReplyDelete
  11. thn epomenh fora me fvtografies k panta me prosoxh! eyxaristw.

    ReplyDelete
  12. @phantom pad
    Πρόσεχε πως μιλάς για τις αραχνούλες ε;
    Αντε, σε περιμένω σήμερα.Ούτε τα των διακοπών δεν έχουμε πεί. Τσ τσ τσ αίσχος!

    @pieta
    Ούτε εγώ ήμουν της εξερεύνησης, αλλά πλάκα είχε τελικά.
    Αναμένω για την σημείωση.
    Καλημέρα :)

    @blogaki
    Και δεν άφησα οποιαδήποτε παρτίδα.
    Κερδισμένη στα σίγουρα!
    Αλλά...χαρίζει η ομάδα.Είμαστε large παίκτες. ;)

    @lazinio
    Oχι..στη σπηλιά πήγαμε!

    @Joan
    Προσεκτικά φυσικά.
    Τι; παιδιά είμαστε;
    (Οκ..ατυχές το παράδειγμα)
    :)

    ReplyDelete
  13. Creepyyyyy και κλειστοφοβικό… χαρά στο κουράγιο σας, δεν θα το έκανα που να με πληρώνανε!!!!

    ReplyDelete
  14. @gaara
    Μμμ, δεν είναι και η πιο ευχάριστη κατάσταση, αν είσαι λίγο κλειστοφοβικός.Κι αν κατάλαβα καλά, εσύ είσαι. Το φωνάζουν τα θαυμαστικά στο τέλος! :)

    ReplyDelete
  15. Το νου σας εκεί.. Καλύτερα και ασφαλέστερα στο τάβλι και ασόδυο να παίξει μόνο ο αντίπαλος κινδυνεύει να του κλείσεις κανά τάβλι στο κεφάλι :D
    Καλά και γω τα κάνω αυτά, απλά λέμε και καμμιά μαλακία να περάσει η ώρα :)

    ReplyDelete
  16. πως χωρέσατε όλοι σε ένα αυτοκίνητο?
    να το χαίρεσαι το σκυλάκι, και να σου πω, τι σημαίνει 'στη ζούλα΄? κόλλησα τώρα, είναι και πρωί, αποκοιμήθηκα μέσα στο μετρό, κατέβηκα αεροδρόμιο, τι να λέμε τώρα.

    ωραίο ποστάκι, σαν να ήμουν εκεί, πάντα καλά να περνάς και έμπλαστρα λέοντος για την ψύξη!

    ReplyDelete
  17. μμμμμμ ύποπτα πράγματα...σπηλιές στοές χμμμμμ..συναντήσεις... παει κάπου το μυαλό μου αλλά θα περιμένω και φώτο να επιβεβαιωθώ από τα σχήματα...

    ReplyDelete