20.12.06

Ταξίδια..

Κι εκεί που σκεφτόμουν πόσο δύσκολο μου είναι να νιώσω όπως κάποτε..ήρθε αυτό το ταξίδι που έκανα την προηγούμενη εβδομάδα.
Εντάξει,γνωριζόμαστε αρκετό καιρό..πάει ένα 8μηνο πια.Και τον τελευταίο καιρό, δεν είναι μόνο η φιλία που μας δένει.Πίστευα πως είναι ακόμη ένας άνθρωπος που με κάνει και γελάω,που περνάμε καλά και πέρα απο αυτό,το οτι κοιμόμαστε μαζί.Χωρίς καμία δέσμευση,χωρις καμία υπόσχεση.Αλλά με πολλή ειλικρίνεια.
Είμαι καχύποπτη και δύσπιστη,σε σημείο που δεν αντέχω τον εαυτό μου.Αλλά με εκείνον δεν είναι έτσι..και τώρα που το σκέφτομαι..ποτέ δεν ήταν..ούτε στην αρχή.

Αυτό το ταξίδι,αν και πάλι κράτησε λίγο, μας έφερε λίγο πιο κοντά.Τόσο ακριβώς ωστε να καταλάβω οτι δεν πρόκειται για κάτι τοσο εφήμερο όσο πίστευα στην αρχή.Εντάξει καιρό τωρα το υποψιάζομαι,αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ.Ο έρωτας είναι τυφλός.Σε κάνει να χάνεις την συναίσθηση της πραγματικότητας.Να αιωρεισαι.Να ονειροβατείς.Και προτιμώ πιο ρεαλιστικές καταστάσεις γι αυτό και προσπαθώ να ελέγχω τέτοιου είδους συναισθήματα.Χάνω την ουσία,το ξέρω,αλλά..it´s just the way i am.

Δεν μπορώ να προσδιορίσω τι ακριβώς συνέβει αυτή τη φορα..δεν ήταν κάτι συγκεκριμένο,κάτι απτό.
Είχα την αίσθηση οτι με κοίταζε διαφορετικά..πιο ζεστά.Σαν κάτι να ήθελε να πεί,αλλά επειδή απ’την αρχή,σιωπηλά,είχαμε αποκλείσει οποιεσδήποτε εξομολογήσεις και needy συμπεριφορές,δεν μπορούσε.Κι εγώ ηθελα να πώ..δεν κατάφερα κάτι.Εγωισμοί και φοβίες..
Τον ένιωθα να με ζητάει δίπλα του,να με ψάχνει διακριτικά στον χώρο,μην τύχει και καταλάβω κάτι.

Κι οταν πια νωρίς το πρωί μείναμε μόνοι,κομμάτια απο ξύδια και λίγο πρίν κοιμηθούμε,θυμάμαι την τελευταία μου σκεψη..ναι,εκείνη τη στιγμή δεν θα ήθελα να ήμουν πουθενά αλλού,με κανέναν άλλο..


12.12.06

Σκέψεις εν ώρα βροχής..

Βρέχει απ’το πρωί..
Έχουμε κλειστεί στο γραφείο,τα air-conditions δουλεύουν ακατάπαυστα,ζεστός καφές ανά χείρας(παίζει και τσικουδιά,έχουμε εορταζόμενο..αλλά δε..νωρίς είναι)και το μόνο που σκέφτομαι είναι πότε θα σχολάσω να πάω σπιτάκι.
Να αράξω στον καναπέ,δίπλα στο παράθυρο φορώντας πυτζάμες,αγκαλιά με την πορτοκαλί κουβέρτα και να παίζει το καινούριο cd του Gilmour.Κάτι τέτοιες στιγμές έχω κάνει τα καλύτερα νοητά ταξίδια ever!
Είναι σαν να φτιάχνει ατμόσφαιρα η φύση για να καταφέρεις να έρθεις πιο κοντά στον εαυτό σου.

Και κάτι τέτοιες μέρες που μυρίζει χειμώνας,μου λείπει πολύ μια αγκαλιά(εκτός απο αυτήν της πορτοκαλί μου κουβέρτας!).
Έχω μείνει μόνη αρκετό καιρό,απο επιλογή.Ή ίσως επειδή έχω γίνει περίεργη και πάνω απο δίμηνο δεν μπορώ να μείνω με κανέναν(χμμ..οι λόγοι είναι ένα καλό θέμα για το επόμενο post).
Απ’οτι θυμάμαι είναι ωραίο να γυρίζεις σπίτι και να υπάρχει κάποιος που σε περιμένει.
Κι αυτός ο κάποιος όταν σε κοιτάζει στα μάτια και σου λέει "μου έλειψες", το ξέρεις οτι το εννοεί.Όταν περνάει τα χέρια του στη μέση σου, αισθάνεσαι την ενέργειά του.Όταν βρίσκεται στο χώρο νοιώθεις τα vibes που σου στέλνει.

Την έχω ζήσει αυτή την ιδανική κατάσταση..
Ωραία ολα αυτά αλλά δεν ξέρω τι συμβαίνει και μετά απο κάποιο καιρό παύουν ολα να είναι ιδανικά.Translation:"γαμιέται το σύμπαν!".
Αλλά μιας και με έχουν πιάσει οι συναισθηματισμοί μου σήμερα δεν θέλω ούτε να σκεφτώ, ούτε να γράψω για την συνέχεια.
Ας μην το χαλάσω.
Βρέχει..και είναι ωραία..

11.12.06

Surprised to find you by my side!

Τελικά το σκ δεν κατάφερα να αράξω οπως υπολόγιζα απο Παρασκευή.
Καλύτερα..Ο Αρης ένας απ’τους λίγους ανθρώπους που καταφέρνω να επικοινωνώ τα τελευταία 3 χρόνια και πλέον πολύ καλός φίλος,πήρε άδεια απ΄τη μαμά πατρίδα και αφίχθη την Παρασκευή.Απ΄την πρώτη κιόλας μέρα αρχίσαμε τις καταχρήσεις!


Θυμήθηκα τις παλιές,καλές μέρες του καλοκαιριού που έφυγε.Έτυχε να δουλέψουμε μαζί σε ένα bar και θέλαμε ένα μπουκάλι tequila ανά 3 μέρες(λευκή,με λεμόνι και αλάτι σε σφηνάκια..έτσι λέι η συνταγή!).Τα σφηνάκια έδιναν κι έπαιρναν και στο τέλος της βραδιάς το σκούπισμα και το σφουγγάρισμα, έμοιαζαν καταναγκαστικά εργα!
Ήπιαμε πολλά,είπαμε ακόμη περισσότερα (όπως πάντα),γελάσαμε με τα διάφορα που ακούμε πως σχολιάζουν για εμάς (στο νησί δεν νοείται 2 ανθρωποι αντίθετου φύλου,να κάνουν τόσο πολύ παρέα και να μην τρέχει τίποτα μεταξύ τους) και φυσικά αρχίσαμε πάλι να κάνουμε σχέδια για τον επόμενο χειμώνα,που πρέπει να οργανωθούμε έτσι ώστε να μας βρεί στα βόρεια της Ευρώπης.

Παντοτε πίστευα πως κάθε άνθρωπος που μπαίνει στη ζωή μου και γενικότερα κάθετι που μου συμβαίνει υπάρχει κάποιος λόγος.
Δεν ξέρω για ποιο λόγο μπήκε στη ζωή μου ο Άρης,αλλά επιτέλους βρήκα έναν άνθρωπο που όσες ώρες κι αν περάσουμε μαζί, δεν υπάρχει περίπτωση να βαρεθούμε.Ολοκληρο το καλοκαίρι μαζί,ύστερα 15 μέρες Θεσσαλονίκη, ύστερα αλλες 10 Ισπανία..αν μή τι αλλο,δοκιμάστηκαμε.


Παντοτε με τρόμαζε το ενδεχόμενο της συγκατοίκησης. Εχω ανάγκη τον χώρο και τον χρόνο μου. Με ενοχλεί οταν κάποιος απαιτεί. Οταν μπλέκεται μες στα πόδια μου. Όταν νιώθω πως κρέμεται απο πάνω μου. Όταν γίνεται needy όπως λέει και η Lily.Είτε αυτός είναι φίλος,είτε γκόμενος(τώρα που το ξανασκέφτομαι,κυρίως στους γκόμενους με ενοχλεί..για τους φίλους μου έχω περισσότερες αντοχές).Με τον Αρη δεν το φοβάμαι. Ξέρει τι σημαίνει "σεβασμός" και "κατανόηση".Με ξέρει καλά πλέον και με έχει αποδεχτεί παρ’ολες τις παραξενιές μου,τις μαύρες μέρες,τα στραβά κι ανάποδα που έχω στο μυαλό μου.

Τελικά έχει πολύ μεγάλη σημασία να μπορεί καποιος να σε δεχθεί οπως είσαι,χωρίς να προσπαθεί να σε αλλάξει,ούτε στο ελάχιστο...είναι ωραίο σαν θεωρία,αλλά στην πράξη είναι ακόμη καλύτερο!

8.12.06

Smerfff!

Έρχονται και φεύγουν οι Παρασκευές..τις περιμένω πάντοτε ανυπομονώντας για το σκ..για να βρώ λίγο ελεύθερο χρόνο να κάνω μια εξόρμηση στις παραλίες.Να πάρω τα βιβλία μου ανά χείρας και να χάσω την αίσθηση του χρόνου.Έχουν περάσει ήδη 4 σκ απο τότε που ξαναγύρισα στο νησί κι όμως δεν το έχω κάνει ποτέ.Ολη την ώρα κάτι τυχαίνει..κάτι στραβώνει.Στην τελική,χέστηκα κ για τις Παρασκευές!

Είμαι στη δουλειά κι ακούω ράδιο.Η παραγωγός όλη την ώρα λεει "είναι Παρασκευή..γιούπι!"..Ε,τι γιούπι.. να περιμένεις μια Παρασκευή για να αρχισεις να χαίρεσαι;
Είναι οπως τα Χριστουγεννα που όλοι χαίρονται χωρίς λόγο.Το συζητούσα με έναν φίλο χθές και μου είπε "και τι θέλεις να κάνουν;..να κλαίνε;..κλαίνε το Πάσχα χωρίς λόγο..πρέπει να κρατάμε τις ισορροπίες".Ναι..γέλασα.Παρ’ολα τα νεύρα που έχω τις τελευταίες μέρες..χωρίς συγκεκριμένο λόγο κι αυτά.

Ουφ..δεν μπορώ να καταλάβω τι με έχει πιάσει τις τελευταίες μέρες κι είμαι ολη την ώρα στην τσίτα.Κ καλά αυτές τις μέρες είχα δικαιολογία..Έλεγα είναι η πανσέληνος που (παρατηρημένο αυτο!)με μεταμορφώνει σε λυκάνθρωπο.
Αλλά πάει κι αυτό..πέρασε.Τώρα τι;
Δεν με νοιάζει τι..ελπίζω μόνο αυτό το σκ να καταφέρω να αράξω..

Κ σταματήστε πια αυτά τα χριστουγεννιάτικα τραγουδια!!
(grrr grrr grrrinia!!)


5.12.06

Summer,summer,summer..

Ζούμε καταστάσεις,γεγονότα..μοιραζόμαστε συναισθήματα,εμπειρίες..χαιρόμαστε στιγμές,πρόσωπα..
Αλλά οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για να τραβάει ο καθένας τον δικό του δρόμο.Κι έτσι πρέπει να γίνεται κατ’εμέ.
Με μόνες αποσκευές αναμνήσεις απο ολα αυτά που έχει ζήσει και μοιραστεί.
Αν και ηλιόλουστο το πρωινό σήμερα,με έπιασε μια νοσταλγία για το καλοκαίρι..
Συχνά με πιάνει τελευταία.Θα μου πείς Χριστουγεννιάτικα,νοσταλγείς καλοκαίρι;
Με προκαλούν..Χθές είχαν μαζευτεί πάλι και ρακόπιναν.Κι είμαστε πολύ μακριά ρε γαμώτο!Ήταν τέλεια η χημεία της παρέας του καλοκαιριού.Πολλά συνέβησαν αλλά το θέμα είναι οτι τώρα που τελείωσε έχω να θυμάμαι πολύ όμορφες,τρελές,κομμάτια καταστάσεις!Ε..μια βόλτα στις φωτογραφίες,λίγο αυτός ο χειμώνας που με μελαγχολεί..πολυ θέλει;

1.12.06

Computer addiction services..έχουμε;


Έχουν εξαφανιστεί όλοι οι φίλοι μου!!
Χτύπησε ο ιός και δεν υπάρχει αντίδοτο!Δεν μπορώ να καταλάβω,τι επιδημία είναι αυτή που έχει πέσει τα τελευταία 2 χρόνια κι έχουν κολλήσει όλοι την φάτσα τους σε ένα pc, ανταλλάσοντας κουβέντες του τύπου "σκότωσέ τον ρε μαλάκα","λίγο ακόμη και ανεβαίνω level","θα φύγω απ΄το guilt" και άλλα τέτοια ωραία, που με τον καίρο έμαθα κιόλας τι σημαίνουν.
Μάλιστα προσπάθησαν κάποιοι απο αυτούς να με πείσουν να ξεκινήσω κι εγώ ένα παρόμοιο παιχνίδι."Έλα,θα σου αρέσει..παίζουν κι άλλες κοπέλες".Το σκεφτόμουν σε κάποια φάση για να πώ την αλήθεια,αλλά ευτυχώς δεν έκατσε ποτέ. Για σκέψου να πάθαινα κι εγώ μια τέτοια παράκρουση??
Μιλάμε για την απόλυτη αποχαύνωση!

Το να παίξεις 2,3,5 ώρες ok,το καταλαβαίνω.. ή έστω μπορώ να δείξω την απαιτούμενη κατανόηση..Αλλά αυτό το πράγμα..

Συνοπτικά η κατάσταση έχει ως εξής:Ένα 10ωρο στην καλύτερη για αυτούς που φοιτούν.
Οι υπόλοιποι που δουλεύουν,δεν έχουν τέτοια δυνατότητα,αλλά μεταξύ δουλειάς και ύπνου,φροντίζουν να παίρνουν την δόση τους(όπου, αμελητέα δεν την λες!).

Προσωπική ζωη? χαχαχα..θα αστειεύεσαι..όσοι δεν έχουν χωρίσει ακόμη,βρίσκονται στα πρόθυρα,κι όσοι είναι μόνοι,μάλλον θα παραμείνουν στο ίδιο μοτίβο για πολύ καιρό.Όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί, που γίνεται σπάνια πια.. μάντεψε τι συζητήσεις γίνονται συνεχώς!

Τώρα θα μου πεις..κι εσένα τι σε νοιάζει,όταν αυτό τους γεμίζει?
Ε, μα πώς να μην με πειράζει;
Μου λείπουν κάτι απογεύματα που μοιραζόμασταν κι ας ήμασταν στη μαλακία ολη την ώρα.Συζητήσεις και πλάνα για το μέλλον κι ας μην έβγαιναν ποτέ.
Κουβέντες για καθημερινά πράγματα.Υπήρχαν και στιγμές που βαριόμασταν,αλλά βαριόμασταν όλοι μαζί,κι αυτό μετρίαζε λίγο την κατάσταση.
Δεν παρουσιάζω τα πράγματα τραγικά.. κι όμως έτσι είναι!
Ένα pc game με έκανε να ξενερώσω απο έναν παλιό τρελό έρωτα,ένα pc game ευθύνεται που ο Α.( ένας απ’ τους καλύτερους φίλους μου) έχει αφήσει τη σχολή 2 χρόνια πίσω(κι έπεται κ συνέχεια!!),ένα pc game έχει αντικαταστήσει τις αληθινές ζωές με εικονικές!
Παρεμπιπτόντως, χθες μιλούσα με τον Α.
Μου ανέσυρε 9854 χιλιοειπωμένες δικαιολογίες για να μου εξηγήσει γιατί έκαψε τα 5 εργαστήρια και σε αυτό το εξάμηνο, κ κράτησε μόλις το 1 και το θεώρησε και επιτυχία!
Κάτσε βρε αγάπη μου, ούτε Χριστούγεννα δεν έχουν φτάσει ακόμη.. θα φτάσει ως τον Φλεβάρη αυτό το καημένο εργαστήριο?
Το έχουμε συζητήσει άπειρες φορές το θέμα.. τουλάχιστον συνεχίζουμε να το αντιμετωπίζουμε με χιούμορ.
«40 θα φτάσεις κι ακόμη στην Καβάλα θα είσαι να κυνηγάς πτυχίο!»
«Για αυτό ψάχνω για δουλειά ρε.. θα αγοράσω κι ένα σπιτάκι.. μια χαρά θα είμαι. Θα πάρω και πτυχίο κάποτε..»


Να πω κι αλλα?..οχι,θα σταματήσω εδώ..δεν υπάρχει λόγος.
Το κακό είναι οτι ολο αυτό οσο πάει και εξαπλώνεται...κι άντε να δούμε που θα φτάσει!