Όμορφη μέρα

Τι να γράψω σήμερα;
Αντί να γράφω, καλύτερα να φωνάξω κάποιον για ένα ευχέλαιο, έναν εξορκισμό..ένα κάτιτις...




Ολα ξεκίνησαν ένα βροχερό σούρουπο του Μάρτη. Ναι..για χθές μιλάω.
Εχθές λοιπόν, είχε έρθει απ’το σπίτι ο φίλος μου. Κι εκεί που είμαστε, μας έχει πιάσει το κουλτουριάρικο και κάνουμε μια συζήτηση φιλοσοφικοθεωρητική, δεν μπορώ ακόμη να θυμηθώ πως γύρισε σε πρακτικό επίπεδο και...μια κουβέντα εγώ, μια εκείνος δημιουργήθηκε ένα κλίμα, το λιγότερο Ανταρκτικής. Ε,μετά απο λίγο έφυγε. Σαν να μην συνέβη τίποτα βέβαια, αλλά φυσικά και συνέβη.

Χάθηκα λίγο στις σκέψεις μου, με ολα αυτά και ξεχνάω να βάλω ξυπνητήρι για σήμερα.
8.30, πρέπει να είμαι στη δουλειά. Ξύπνησα στις 9 κι άρχισα να τρέχω σαν τρελή!
Καταρρίπτω προσωπικό ρεκόρ και 9.15 είμαι στο αυτοκίνητο. Ελα όμως που αυτό δεν φάνηκε να βιάζεται πολύ..καμία προθυμότητα να μου κάνει τη χάρη να κάνει την δουλειά του. Γυρίζω το κλειδί...νεκρό! Οχι ρε γαμώτο!
Συνηθίζω να ξεχνάω το κλειδί γυρισμένο και προφανώς έμεινα απο μπαταρία.
(Btw μια φορά είχα ξεχάσει αναμμένη την μηχανή για κανένα 3ωρο...πήγα σπίτι, έκανα μπάνιο, ήπια καφέ κι όταν χρειάστηκε να φύγω, αναρωτιόμουν απο που έρχεται αυτο το γκρρρρρρρρρρρρ!!Πλησιάζοντας στο αυτοκίνητο..κατάλαβα...).
Που είχα μείνει;..ναι..καμία κατανόηση στην αργοπορία μου λοιπόν το καλό μου.
Παίρνω τηλ στο γραφείο και εξηγώ την κατάσταση.
Οκ, θα στείλω τον οδηγό να σε πάρει,λέει. Οκ, λέω.
Εντωμεταξύ, έρχεται η μαμά εκείνη τη στιγμή.
Και γιατί δεν είσαι στη δουλειά σου, και τι κάνεις ακόμη εδώ, και τέτοια ωραία.
Φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν ήμουν σε ψυχολογία μιας πολιτισμένης κουβέντας.
Κατέβασα και τους υπόλοιπους θεούς και δαίμονες, που μου είχαν ξεφύγει... τι να κάνω;..πόσο να αντέξω;...άνθρωπος είμαι!!
Ρίχνουμε κι έναν καβγά με την μαμά πρωί πρωί, έτσι για να μην χαλάσει ολο αυτό το απείρου κάλλους που φτιαχνόταν απο ψές.

Ας κάνω ακόμα μια προσπάθεια με το (ο θεός να το κάνει) αυτοκίνητο, λέω. Πόυ ξέρεις..γίνονται και θαύματα.
Γυρίζω το κλειδί μια 1000στή φορά και...ναι..πήρε!
Ανεβάζω τα μάτια μου και απ’τον καθρέπτη βλέπω τον οδηγό (που είχε έρθει να με πάρει)πίσω μου. Όμορφα!!

Για καλό και για κακό, λέω σήμερα να μείνω σπίτι, να μην δώ άνθρωπο, γιατί είμαι σε μια κατάσταση...πίσω μου σε έχω σατανά!

ΠΡΟΣΘΗΚΗ: Κάτι που επιδείνωσε την κατάσταση της ημέρας. Και πολύ καλά της έκανε. Ετσι για να ξυπνάμε λίγο και να πατάμε στα πόδια μας.. απο την Κυρα-Λίνα.