Σχέσεις ζωής

Πάντοτε πίστευα πως πίσω απο κάθετι που συμβαίνει στη ζωή μου υπάρχει κάποιος λόγος.Που ίσως να χρειαστεί να περάσει καιρός για να καταλάβω, αλλά πάντοτε βλέπω στο τέλος πίσω απο τα γεγονότα.
Δεν έχει έρθει ακόμη ο καιρός να αποκαλυφθεί το γιατί συνέβη αυτό το τελευταίο,αλλά ξέρω οτι αργά ή γρήγορα θα το μάθω.

Προς το παρόν για ακόμη μια φορά είδα αγάπη και συμπαράσταση απο ένα συγκεκριμένο πρόσωπο.
Δεν είναι μόνο οι δεσμοί αίματος που μας ενώνουν(ξαδέλφη)...είναι πολλά περισσότερα.
Γιατί τους συγγενείς δεν τους διαλέγουμε.Πολλές φορές συμβαίνει τις δυνατές διαμάχες να τις έχουμε με συγγενικά πρόσωπα.

Την Ε. την θυμάμαι απο τότε που θυμάμαι και τον εαυτό μου.
Πιτσιρίκια ακόμη να περνάμε ώρες ατελείωτες παίζοντας με τις barbie.Να φοράμε τα ίδια ρουχα(τα "πράσινα"...ελεεινη πράσινη φουστίτσα με ασορτί μπλουζάκι.Γούστο μηδέν οι μαμάδες μας!).Να κοιμόμαστε μαζί συζητώντας για τον Νικήτα και τον Αντώνη(έρωτες αθεράπευτοι του γυμνασίου).
Μοιραστήκαμε τις πρώτες μας εμπειρίες στον έρωτα..."τι;αυτό ήταν;"
Φτάσαμε στο λύκειο κι αρχίσαμε να κάνουμε όνειρα για το μέλλον μας.Ναι..ΜΑΣ.
Θα ζήσουμε μαζί,θα πηγαίνουμε διακοπές μαζί,θα γεράσουμε μαζί,θα πεθάνουμε μαζί..ολα μαζί!

Κι απο εκεί και πέρα,μεγαλώνοντας οι ζωές μας κινούνταν σε παράλληλους δρόμους.
Κατά έναν περίεργο τρόπο οτι μου συνέβαινε,μετά απο λίγο το ζούσε κι εκείνη...και το ανάποδο. Μόλις ξεκίνησα την μια και μοναδική μακροχρόνια σχέση που είχα,μετά απο λίγους μήνες ξεκίνησε και η δική της.Τα προβλήματα στις σχέσεις μας ήταν πάντοτε ίδια.
Κι όταν αποφάσισα να χωρίσω οριστικά μετά απο λίγους μήνες ξανά, χώρισε κι εκείνη.

Μαζί περάσαμε και στην επόμενη φάση.
Το καλοκαίρι της ελευθερίας και της υπερβολής.Το καλύτερο ως τώρα!
Πέρασε κι αυτό κι αποφασίσαμε τις μεγάλες αλλαγές.
Άλλη πόλη,άλλη δουλειά...ολα απ’την αρχή.
Δεν μας έκατσε αν και ήταν τέλεια οργανωμένο.Παρ’ολα αυτά,με τον καιρό καταλάβαμε τους λόγους που δεν είχε έρθει ακόμη ο καιρός για αυτό.Δεν είχε να κάνει με εμάς.Ηταν εξωτερικοί οι παράγοντες.

Εκείνη το έκανε το μεγάλο βήμα.Εφυγε.Εγώ ετοιμάζομαι.
Ειχαμε μια μικρή καθυστέρηση αλλά τελικά ολα παίρνουν τον δρόμο τους.

Δεν ξέρω ακόμη τι είναι αυτό που μας ενώνει τόσο δυνατά.
Είμαι στεναχωρημένη και χτυπάει το τηλέφωνο.
Νιώθω ανησυχία κι όταν της μιλάω ξέρω πως κάτι έχει συμβεί.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα σκηνικό όπου τσακωνόμουν με τους δικούς μου κι ένιωθα πολύ μόνη...οτι κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει.Ακριβώς τη στιγμή που τέτοιες σκέψεις άρχισαν να με βομβαρδίζουν χτυπάει sms στο άσχετο κι ήταν εκείνη.Μου έλεγε πόσο πολύ με αγαπάει,κι οτι θα είναι δίπλα μου για πάντα.Δακρυσα απο χαρά.Ολα εξαφανίστηκαν!
Πολλά τέτοια έχουν συμβεί.
Καταλήξαμε στο οτι έχουμε ζήσει πολλές ζωές μαζι ;0)

Δεν ξέρω τι είναι...αλλά είναι ωραία.
Αν υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη στις μέρες μας,τοτέ είναι ακριβώς αυτή.


Οτιδήποτε κι αν μου συμβαίνει νιώθω τυχερή που υπάρχει στη ζωή μου!