Μόνο για ένα ποτό..

Είπα ένα ποτό κι έφυγα.Έτσι κι αλλιώς,δεν είχα πολύ διάθεση.Απλα είχα υποσχέθει στον φίλο που έχει το μαγαζί πως θα πάω.Εκεί βρήκα άλλους 2 φίλους.Παίρνω το ποτό μου και στο μισάωρο έχω αρχίσει ήδη να βαριέμαι..αναμενόμενο.
Η παρέα έχει αρχίσει να μεγαλώνει.
-Τι θα γίνει,θα πιούμε κανένα σφηνάκι?
-Ρε συ..δεν είμαι για πολλά απόψε.
-Οκ..ένα..
-Ναι,ναι..ξέρω,ένα που είναι ίσο με κανένα.
Και ξεκινάμε..τα ξέρω,είναι να μην γίνει η αρχή.Είχα πιεί 3 ποτά και τα σφηνάκια έκαναν πάρτυ.Το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει.Αυτό το ευχάριστο συναίσθημα,που δεν νιώθεις καμία αναστολή και λες και κάνεις οτι σου έρθει στο μυαλό.
Σε κάποια φάση έχω απεναντί μου,ένα πολύ συμπαθητικό παιδί που έχουμε ανταλλάξει 2-3 κουβέντες στο net cafe που δουλεύει.Με κοιτάζει..σηκώνω το ποτήρι μου..στην υγειά σου.
Χαμογελάει.Συνεχίζω με την παρέα μου.Ερχεται και ο Μ.
Συνεχίζουμε τα σφηνάκια,τον χορό,τις μαλακίες και ξεχνάω τον τύπο απ το net.
Παραήμουν κομμάτια για να ασχοληθώ παραπάνω.
Καποιος με χτυπάει στην πλάτη.Γυριζω.
Μ-Τον ξέρεις τον Κώστα?
Α-Εεε..ναι..φατσικά ναι.
Κ-Στο net
Α-Ναι ρε συ..σε θυμάμαι.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η συζήτηση.Απο εκεί και πέρα περάσαμε το βράδυ με το αναλύουμε μεσα στα κομμάτια μας,το πόσο μικρό ειναι το νησί και πόσο δύσκολο είναι να βρείς ανθρώπους να επικοινωνήσεις και τέτοιου είδους πράγματα.Πολύ θα ήθελα να την είχα ηχογραφήσει αυτή την "κουβέντα".

Κατα τις 6 το πρωί μας διώχνουν.
Πάμε μια φίλη που δεν είχε αυτοκίνητο σπίτι της και μετά τον πάω στο δικό του αυτοκίνητο για να φύγει.
Περνούσα καλά μαζί του.Εχει χιούμορ,αυτοπεποίθηση.Το χει!
Αλλά οταν μου πρότεινε να μείνω σπίτι του έκανα πίσω.Τι με έπιασε ξαφνικά και ήθελα να πάω σπίτι μου,μόνη μου..να μην βλέπω κανέναν.Οκ..είμαι κυκλοθυμικός άνθρωπος,το ξέρω.
Μου έκανε πολύ γουτσου-γουτσου απ ένα σημείο και μετά.
Και δεν τα μπορώ αυτά ρε γαμώτο.
Κι αυτός που να το ξερει..σωστό.
Οπως και να'χει,πήγε ο καθένας σπίτι του.
Τελευταία μέρα στο net cafe.Αύριο επιτέλους παίρνω το πισι μου,που το έχω στειλει στον τεχνικό.
Τώρα..είναι εδώ.Περνάει,κοιτάει..αλλά δεν μιλάει.Ρίχνει κάτι ματιές περίεργες,χαμογελάει,αλλά τίποτα.Κι εγώ δεν είμαι σε φάση να το συνεχίσω φυσικά.

Δεν με χαλάει ολο αυτό το παιχνίδι,αλλά ως εκεί.
Μάλλον έχει δίκιο ο nick
όταν λέει πως πρέπει να το παλέψεις λιγάκι.Δεν έρχονται απο μόνα τους τα πράγματα.Η συγκεκριμένη ιστορία όμως με κούρασε πολύ γρήγορα.Εσπασα κάθε ρεκόρ μου! :D