Μίλα μου, για να σε βλέπω...

Δεν είμαι εδώ για να σπάσω κανενός το τείχος που έμαθε να υψώνει γύρω του.
Πώς θα μπορούσα άλλωστε?Ακόμη παλεύω με το δικό μου...
Δεν εκβιάζω καταστάσεις,δεν διεκδικώ τίποτα.
Μιλάω, εξηγώ και εξηγούμαι, αλλά με το ζόρι πράγματα δεν προσπαθώ να πάρω.Δεν το έκανα ποτέ και ούτε πρόκειται.Δεν είναι θέμα εγωισμού(αν και ίσως να παίζει και αυτός τον ρόλο του).
Είναι περισσότερο θέμα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού.
Το να πάρω κάτι,επειδή άσκησα πίεση, δεν έχει να μου λέει τίποτα.Είναι σαν να μην συνέβη.
Εχω χάσει κάποιους αξιολογους ανθρώπους που πέρασαν απ'τη ζωή μου, με αυτή τη συμπεριφορά.Κάποιους που απλά ίσως χρειάζονταν λίγη παραπάνω πίεση για να εξωτερικεύσουν σκέψεις η οτιδήποτε άλλο.Ετσι,όμως έχει η κατάσταση όσων αφορά στη συμπεριφορά μου.
Δεν προσπάθησα ποτέ να το αλλάξω και ούτε θέλω για να είμαι ειλικρινής.
Εχω χάσει ανθρώπους αλλά με έχει γλιτώσει πολλές φορές απο περίεργες καταστάσεις.

Αλλού ήθελα να καταλήξω όμως και αλλού με πήγε..
Μιλούσα για όλους εκείνους που για να σου πουν κάτι παραπάνω πρέπει να σου βγάλουν την ψυχή.Κι όταν φτάνεις στα άκρα σου και γυρίζεις την πλάτη να φύγεις, σε ζητούν πίσω.
Αν έχεις κάτι να πείς..πες το.Ή αλλιώς,άσε με κι εμένα στην ησυχία μου.

Ανασφάλειες παντού.Λες και αν κάποιος μιλήσει ειλικρινά,θα τιμωρηθεί δια λιθοβολισμό.
Οχι δεν καταλαβαίνω!Αλήθεια,προσπαθώ,αλλά ολο και πιο παρανοϊκό γίνεται.
Να μην δείξουμε οτι πονάμε,να μην δείξουμε οτι είμαστε ευάλωτοι, οτι φοβόμαστε, οτι έχουμε ανάγκη κάποιον.
Και δεν είπα να βγείς έξω και να αρχίζεις να το φωνάζεις.
Αλλά δεν μπορεί..δικός σου άνθρωπος είναι..ή τουλάχιστον,έτσι ισχυρίζεσαι.
Οτι σε νοιάζεται και σε αγαπάει...Τοτε?
Οχι οχι..δεν πρέπει!

Κι ύστερα κλείνεσαι σπίτι σου,βουλιάζεις στην ασφαλή καθημερινότητα σου και ποτίζεις τον εαυτό σου με ψευδαισθήσεις.Ωραιιιιιια...!
Ομως το πρόβλημα εξακολουθεί.Η μέθοδος της στρουθοκαμηλου δεν πιάνει εδώ.
Αλλα λες...οκ,κρίση είναι και θα περάσει (μόνη της???).
Κι όταν σηκωθεί μια ωραία μέρα και φύγει,επειδή εσυ έκκανες τα στραβά μάτια σε όλο αυτό, επειδή δείλιασες έστω για μια φορά να καταθέσεις ψυχή(με την δικαιολογία οτι δεν το κάνεις ποτέ,οτι είσαι πολύ εσωστρεφής για τέτοια)...αναρωτιέσαι το γιατί και το πώς.

Τίποτα δεν είναι αυτονόητο.Απολύτως τίποτα!
"Μίλα μου για να σε βλέπω" έλεγε ένας αρχαίος ημών που μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή.
Σοφός λόγος.