Berlin-Barcelona!

Hola! Que tale?
Φτάσαμε λοιπόν στη Βαρκελώνη, αλλά πρώτα λίγα λόγια για το Βερολίνο.
Δυστυχώς μείναμε μόνο 3 μέρες. Και λέω δυστυχώς γιατί δεν ήταν αρκετές οπως φάνηκε.
Η πόλη είναι πραγματικά η απόδειξη του γιατί δεν πρέπει κατ'ανάγκη μια πόλη να σημαίνει κάτι άσχημο.
Περπατήσαμε στο κέντρο, μέσα στην καρδιά του Βερολίνου, και..δεν είχε ΠΟΥΘΕΝΑ κίνηση.
Ούτε κόρνες, ούτε καυσαέριο...ούτε τίποτα!
Είχε τεράστια πάρκα με πράσινο, ποτάμια. Φύση μέσα στην πόλη.
Οι άνθρωποι εκεί είναι τέλεια οργανωμένοι.
Κάτι είχα υπ'όψην μου.Γερμανοί είναι αυτοί.
Το σκεφτόμουν κι έλεγα "έλα μωρέ, ξενέρωτοι..ολα τόσο τέλεια πια? Καταντάει βαρετό".
Tελικά τώρα που βρέθηκα εκεί, κατάλαβα πόσο θετικό είναι για μια πόλη να ξέρει να οργανώνεται τόσο καλά.



Είναι αυτή εικόνα πόλης?
Οχι, πείτε μου...είναι?




Το Βερολίνο είναι φτιαγμένο απο νέους και ιδανικό για νέους.
Περπατούσαμε συνεχώς αλλά καθε μέρα γινόταν κάτι μαγικό.
Μετα τις 6 το απόγευμα οι δρόμοι γεμιζαν με κόσμο. Μόλις έπεφτε ο ήλιος ήταν σαν κάποιος να έδινε το σύνθημα κι όλοι ξεχύνονταν.Μουσικές, ζογκλέρ,φώτα..κρύο..πολύ κρύο!
Και ο κόσμος, πολύ φιλικός και εξυπηρετικός.
Πραγματικά η πόλη είναι σαν βγαλμένη απο παραμύθι.
Μετά απο 3 μέρες εκεί, αποφάσισα πως θα ήθελα να περάσω κι εκεί ένα τρίμηνο.
Δεν ξέρω πότε ακριβώς, αλλά σίγουρα κάποια στιγμή θα το κάνω!(τώρα που πήρα φόρα!)

Κι ύστερα...φτάσαμε στη Βαρκελώνη...
Τις πρώτες μέρες ψάχναμε για σπίτι. Μείναμε σε hostel 2 βράδια, και για καλή μας τύχη ένας φίλος φίλου μας φιλοξένησε για 4 ακόμη μέρες
.Η αλήθεια είναι οτι σε κάποια φάση είχα αρχίσει να απελπίζομαι.Μέχρι που σκέφτηκα να γυρίσουμε Βερολίνο και να μείνουμε εκεί. Στη Βαρκελώνη είναι πολύ δύσκολο να νοικιάσεις σπίτι μόνος.Συνήθως παίζει συγκατοίκηση.Και ολα τα δωμάτια που είδαμε ή ήταν περίεργοι οι συγκάτοικοι ή ήταν πολύ ακριβά (500 ευρώ το μήνα μόνο για ένα δωμάτιο σε σπίτι!) ή απαγορευόταν το κάπνισμα (έχουμε και αδυναμίες, τι να κάνουμε?) ή όλο κάτι τέτοια συνέβαιναν.
Μακάρι να είχα φωτογραφία οταν φεύγαμε απο κάποιο δωμάτιο που είχαμε κλείσει να δούμε.
Η απογοήτευση σε όλο της το μεγαλείο.
Με τα πολλά βρήκαμε έναν φίλο απο Σαντορίνη που μόλις έιχε έρθει κι εκείνος και μας είπε οτι στο σπίτι που μένει άδειασε ένα δωμάτιο. Οι επόμενοι που το νοίκιασαν, είμασταν εμείς!

Δεν είχε τύχει ποτέ να συγκατοικήσω με πολλά άτομα. Κι ούτε μου άρεσε η ιδέα.
Τώρα που έιμαστε 4 μέσα στο σπίτι και έχουμε τόσο καλή συνεννόηση....αναθεωρώ.
Πρίν φύγω, η καλύτερη μου φίλη είχε μια περιπέτεια και μου είχε πεί..."οτι κι αν συμβεί, να σκέφτεσαι θετικά. Μην τα παρατήσεις, μην κάνεις πίσω. Θα δείς που με τον καιρό όλα θα γίνουν όπως τα θέλεις".
Είχε δίκιο τελικά, αν και τις πρώτες μέρες είχα τις αμφιβολλίες μου.

Τελικά η Βαρκελώνη, αν και πολύ κοσμοπολίτικη, είναι όμορφη πόλη.
Στους δρόμους της μπορείς να γνωρίσεις κόσμο απο όλα τα μέρη της γής. Κι όλη είναι στην ίδια φάση. Ερχονται για λίγους μήνες.

Αυτή τη βδομάδα ξεκινάω και μαθήματα Ισπανικών. Ολα καλά κι ωραία, αλλά αν μιλούσαν και κανένα αγγλικό, θα ήταν ακόμη καλύτερα.
Εδώ, αν δεν ξέρεις Ισπανικά, δεν μπορείς να κινηθείς.
Δεν πειράζει..καλή ευκαιρία είναι.