Το μεγάλο ταξίδι!

Τέρμα τα ψέμματα!
Ήνηκεν η ώρα.
Βαλίτσα έτοιμη, εισητήρια έτοιμα, για ένα ταξίδι κυριολεκτικά στο άγνωστο.
Το μόνο γνωστό είναι ο προορισμός.Ολα τα υπόλοιπα...βλέποντας και κάνοντας.


Αύριο αναχωρώ για Αθήνα και την Τετάρτη για Βερολίνο. Κάνουμε μια στάση για 3 μέρες και μετά φύγαμε για Βαρκελώνη.
Εκεί λέω να περάσω αυτόν τον χειμώνα.
Το είχα στο νού μου καιρό τώρα αυτό το πλάνο αλλά ώς γνήσια ελληνίδα τίποτα δεν οργάνωσα.
Το να πάρω την απόφαση μάλλον μου ήταν αρκετό.
Βήμα πρώτο- έβγαλα τα εισητήρια απο τον Ιούλιο αλλά πάλι είχα τους ενδοιασμούς μου για το αν κάνω το σωστό.

Μαμά-μπαμπάς-αδελφή είχαν κάνει κόμα για να κάνουν αυτούς τους ενδοιασμούς να λειτουργήσουν ανασταλτικά στην αποφασή μου.
Μαμά : να δώ ποιος θα σε φροντίζει εκεί που θα πάς.Ποιος θα σου μαγειρεύει που δεν έμαθες ούτε αυγό να βράζεις! Ξανασκέψου το.Μόνο αυτό έχω να σου πώ. (Ψέμα! είπε πολλά ακόμη!)
Μπαμπάς : Καλά, θα αφήσεις την δουλειά σου, την οικογένεια σου, τους φίλους σου, για να πας εκεί και να κάνεις τι? Ξανασκέψου το.Μόνο αυτό έχω να σου πώ. (Ψέμα! είπε πολλά ακόμη!)
Αδελφή : Έχεις χαζέψει τελείως? 25 έφτασες, κι ακόμη να μεγαλώσεις! Ξανασκέψου το.Μόνο αυτό έχω να σου πώ. (Ψέμα! είπε πολλά ακόμη!)
Τελικά τα γονίδια στην οικογένειά μου, είναι πολύ δυνατά. Δεν εξηγείται διαφορετικά.

Βήμα δεύτερο- παραιτήθηκα απ' τη δουλειά. Το μπουρου μπουρου συνεχίστηκε. Χάθηκε μια μάχη, αλλά οχι και ο πόλεμος. Κάπως έτσι υποθέτω σκέφτηκαν.
Αντεξα! Δεν έπεσε το τείχος!

Τώρα που τα πράγματα πια έφτασαν στη τελικά ευθεία το πήραν απόφαση και μου εύχονται να περάσω καλά, να ντύνομαι ζεστά, να τρώω, να προσέχω, να παίρνω κανένα τηλέφωνο,να μην κυκλοφορώ τα βράδια μόνη να,να,να...

Μάζευα τα πράγματά μου σήμερα. Θα λείψω 6 μήνες, τι μπορεί να ΜΗΝ χρειαστώ απ'ολα αυτά? Οσο λιγότερα είναι δυνατό.Οσο λιγότερα είναι δυνατό.Οσο λιγότερα είναι δυνατό.
Νομίζω οτι πήρα μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Οτι έχω ξεχάσει θα το θυμηθώ στο αεροδρόμιο. Αυτό συμβαίνει με μαθηματική ακρίβεια ως γνωστό!

Το στάδιο της ελαφράς μελαγχολίας, αύριο στο πλοίο ( με ξέρω πια!).
Τουλάχιστον εξαλείφθηκαν όλοι εκείνοι οι ενδοιασμοί που είχα.
Είμαι πλέον σίγουρη και για το οτι θέλω να το κάνω αυτό το ταξίδι και για το οτι θα περάσω καλά τελικά. Think possitive πάντα.

Χαιρετώ λοιπόν και νεότερα απο τας Ισπανίας.
Adios!