Το ταξίδι

Οι διακοπές ήταν απαραίτητες. Ολιγοήμερες αλλά ιδανικές, αφού μετά απο ένα καλοκαίρι δουλειάς σε κοσμοπολίτικο νησί, ένα χωριό στο βουνό αποτέλεσε τον τέλειο προορισμό.


Φτάσαμε στην Βερενίκη.Το τελευταίο χωριό του νομού Ιωαννίνων.
Καφές το πρωί στην αυλή με τη γιαγιά.


Η ζακέτα απαραίτητη, μιας και ο χειμώνας φτάνει νωρίτερα στα βουνά. Μιλάμε για κρύο..πολύ κρύο.
(Νησιώτισα είμαι, δεν αντέχω σε χαμηλές θερμοκρασίες!).






Και τα βράδια στο τζάκι.
Είπαμε...πολύ κρύο!











Α, θα πάμε βόλτα?
Για δες τι ψηλά δέντρα!
Έχει πολλά τέτοια εδώ. Και πόσο πράσινο..πω πωωω...







Τι εννοείς θα ανέβουμε στο βουνό?
Εκεί πάνω?
Πάνω πάνω?
Ναι..το βλέπω το ελατοδάσος, αλλά είναι τωρα απαραίτητο να πάμε ως εκεί? Αφού φαίνεται κι απο δώ.
Καλά...πάμε..ναι,ναι...αντέχω....(φφφφφ)






Το ελατοδάσος...(φφφφφφφ) φτάσαμε.
Άξιζε τον κόπο τελικά.
Πολύ πυκνό και πανέμορφο.
Με τα βίας περνούσαν οι ακτίνες του ήλιου.
Κάτσε τώρα να ξεκουραστούμε (κανένα 2ωράκι :)




Ωχ...! μια χελώνα στην αυλή...αλήθεια...τρέξε να δείς!
Ναι καλέ μου...έχω ξαναδεί χελώνα. (Εχμ...πολύ παλιά μάλλον).






Ηλιοβασίλεμα στον Αχέροντα.

Το νερό ήταν στους -200 βαθμούς Κελσίου...ή έτσι μου φάνηκε.
Πάντως τα πόδια τα βούτηξα...για μισό δευτερόλεπτο.






Ωχ!..ένα φίδι!
Με τον πηλό που έχει το ποτάμι φτιάχνεις οτι θές.
Πήραμε και μαζί μας. Αλλά τον ξεχάσαμε στο χωριό.
Οποία έκπληξης!




Είναι ανάγκη να φύγουμε?
Εντάξει αλλά μια στάση στη λίμνη των Ιωαννίνων.
It's a deal!







Φαίνεται σαν να έχουν πετάξει πράσινη μπογιά στη λίμνη, αλλά αυτό είναι το φυσικό της χρώμα.
Είδαμε και νερόφιδο και πάπιες.
Τέλεια...






Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς γυρίσαμε πίσω.
Για λίγο...
Έν αναμονή του επόμενου ταξιδιού...του μεγάλου!